Akcja tragedii rozgrywa się w Tebach. Mieszkańcy miasta właśnie wygrali wojnę z wrogimi wojskami. W walkach zginęło dwóch braci z królewskiego rodu: Eteokles i Polinejkes. Pierwszy jako bohater - obrońca ojczyzny, drugi jako tchórz. Antygona, siostra Polinejkesa i Eteoklesa, którzy stoczyli bratobójczą walkę o tron, łamie zakaz aktualnego władcy Teb, Kreona, i dokonuje symbolicznego pogrzebu brata - zdrajcy państwa, Polinejkesa. Zostaje za to skazana na śmierć. Kreon nie daje się przekonać do odstąpienia od tego okrutnego wyroku, chociaż prosi go o to jego syn i narzeczony pięknej Antygony - Hajmon. Piękna księżniczka zostaje zamurowana w grobowcu. Tam popełnia samobójstwo. Ginie także syn Kreona, Hajmon, który przebija się mieczem. Na wieść o tym samobójstwo popełnia także Eurydyka, matka Hajmona i żona okrutnego władcy. W zakończeniu tragedii Kreon to człowiek całkowicie złamany przez los, którego wyroki okazały się dla niego wyjątkowo nieprzychylne. Zgodnie z zasadą antycznej tragedii bohaterowie utworu Sofoklesa: Antygona i Kreon stają przed tragicznymi wyborami - żadna decyzja nie przyniesie im powodzenia. Antygona musi wybierać pomiędzy prawem boskim (pochowaniem brata zgodnie z zasadami religijnymi) i prawem ludzkim (postępowanie zgodnie z prawem ustanowionym przez człowieka, Kreona); z kolei Kreon albo będzie postępował zgodnie z wydanym rozkazem (kto pochowa zdrajcę, zginie) albo zostanie okrzyknięty królem, który prawo nagina do własnych potrzeb (Antygona jest jego krewną). Losy bohaterów kończą się tragicznie: Antygona ginie, a Kreon traci wszystkich najbliższych.

Najdoskonalszy kryminał wszech czasów, jedno z najstarszych arcydzieł literatury dramatycznej, wzór tragedii doskonałej, pierwszy evergreen w historii dramatu. Do dziś krytycy są zgodni – napisany ok. 427 r. p.n.e. przez Sofoklesa dramat nie ma sobie równych. Oto tytułowy bohater rodzi się pod znakiem okrutnej klątwy: zabije własnego ojca, poślubi matkę i spłodzi z nią potomstwo. Aby uniknąć wyroku, rodzice porzucają małego okaleczonego Edypa w górach. Chłopiec jednak nie umiera tylko trafia na dwór króla Koryntu.

Niniejszy podręcznik został napisany z myślą o studentach filologii obcych, filologii polskiej, a także z myślą o studentach innych sekcji (poza filologią klasyczną) interesujących się piśmiennictwem starożytnych Greków i Rzymian. Mamy nadzieje, że książka ta stanie się dla nich pomocą przy przygotowaniu się do uwzględnionego w programie studiów egzaminu z literatuty antycznej. Pragnęłybyśmy także, ażeby ta praca nie tylko zapoznała czytelników z najważniejszymi autorami i kierunkami literackimi grecko-rzymskiego antyku, ale przyczyniła się również do pogłębienia zainteresowań w ty, zakresie i zachęciła do samodzielnej lektury, bodaj w przekładach, dzieł starożytnych. Ze względu na charakter podręcznika, podającego dzieje literatury antycznej jedynie w zarysie, pewne zjawiska trzeba było pominąć, o wielu zaś powiedzieć w sposób bardzo zwięzły i skrótowy, a często zbyt lakoniczny. Niechaj więc nasz Czytelnik pamięta, że książka ta ma być tylko swego rodzaju przewodnikiem po literaturze antycznej, że pokazuje ona z daleka pewne zjawiska literackie, że stara się pobudzić zainteresowanie starożytnością, zachęcić do refleksji, ale pełnej wiedzy podać nie może. Nie było to bowiem naszym zadaniem (Od Autora)

Fragmenty wszystkich najważniejszych dzieł literatury starożytnej: wybór, tłumaczenie i komentarz Zygmunta Kubiaka. Komentarz pozwalający nawet laikom zrozumieć, w czym tkwią walory antycznej literatury.

Popularnonaukowy zarys dziejów literatury nowogreckiej od upadku Konstantynopola aż do końca XX wieku.[ lubimyczytac.pl]

Mały Książę to mieszkaniec asteroidy B-612. Jest to mała planeta z dwoma wulkanami jednym czynnym i drugim wygasłym. Asteroida nie jest duża nawet jak dla małego chłopca. Centralną część planety zajmuje wyjątkowy kwiat róża, jedyny przyjaciel księcia. Nasz bohater opiekuje się kwiatkiem każdego dnia, lecz jest to zajęcie, wbrew pozorom, niełatwe, gdyż róża jest wymagająca. Chłopiec musi spełniac jej wszystkie zachcianki, zapewniac jej rozrywkę, dbac o odpowiednią wilgoc gleby i przykrywac ja na noc kloszem. Jest kapryśna i niezwykle dumna, twierdzi, że jej 4 kolce obroniłyby ją przed każdym niebezpieczeństwem. Książę w końcu nie znosi jej dąsów i opuszcza asteroidę.