Bolek i Lolek szukają skarbów rozsianych po całej Polsce. Jest ich bardzo dużo, dlatego chłopakom przyda się pomoc. Przyłączysz się do wyprawy? Czeka Cię tradycyjne malowanie chat w Zalipiu, uczta z pyszną roladą i modrą kapustą na Śląsku oraz najlepsza zabawa w rytm radomskiego oberka. Natłok wrażeń? Wspólne słuchanie kaszubskich opowieści będzie doskonałym zakończeniem dnia. Pakuj plecak i w drogę! Polska jest piękna i różnorodna. Poznaj ją z Bolkiem i Lolkiem! [www.znak.com.pl/]

Książka składa się z 5 części - każda dotyczy specyficznych aspektów dialogu międzyreligijnego katolicko-judaistycznego. Żydowski teolog mówi o współczesnym judaizmie i dziejach jego rozwoju. Bogactwo żydowskiego życia rozwijało się przez setki lat na ziemiach polskich. Dla wielu, zwłaszcza młodych Polaków, może to być pierwsze spotkanie z judaizmem.W swojej ksiazce rabin Sherwin porusza: nierozerwalny zwiazek historii i kultury polskiej i zydowskiej z pobytem Zydow w Polsce, wlasne zwiaki historyczne, duchowe i sentymentalne z Polska, przyszlosc dialogu polsko-zydowskiego. [ źródło opisu: Vocatio 1995]

Mało znane wątki walki z nacjonalizmem ukraińskim na dawnej Chełmszczyźnie i Podlasiu w szerokiej perspektywie i bardzo przystępnym ujęciu. Łuny na Wschodzie to pozycja wyjątkowa. Ukazuje skomplikowaną historię Lubelszczyzny w kontekście różnic religijnych, etnicznych i społecznych, przenikając do ich korzeni. Wkroczenie Sowietów po II wojnie światowej nie zakończyło trwającej tam cały czas wojny z OUN-UPA. Organizacje te ostro sprzeciwiły się przesiedleniu Ukraińców na Ukrainę, natomiast przesiedlanie Polaków do Polski traktowały jako przejaw sprawiedliwości dziejowej. Także Chruszczow chciał przyłączenia Chełmszczyzny do sowieckiej Ukrainy. OUN-UPA prowadząc na Lubelszczyźnie bezwzględną walkę z państwem polskim, usiłowało nawiązać współpracę z polskim podziemiem niepodległościowym. Z jego pomocą chciało zalegalizować swoje istnienie i uzyskać akceptację rządu londyńskiego. Miał się on stać ich adwokatem na arenie międzynarodowej, który zdjąłby z niej odium ludobójczej formacji, która dopuściła się zbrodni wołyńskiej i współpracowała z Niemcami. Działalność UPA doprowadziła do tego, że na wschodniej Lubelszczyźnie udało się pozostać sporej ilości ukraińskiej ludności, stanowiącej wciąż zaplecze dla jej funkcjonowania. Oficjalnie przesiedlenie ludności ukraińskiej na Ukrainę już się zakończyło i Chruszczow nie był skory do przyjmowania kolejnego kontyngentu. Najprawdopodobniej, co potwierdzają jego dalsze kroki, myślał o innym wariancie przyłączenia Chełmszczyzny, opartej na tzw. wymianie terytoriów. W takiej sytuacji, by zakończyć krwawe zmagania z OUN-UPA, władze polskie podjęły decyzję o przesiedleniu ludności ukraińskiej na Ziemie Odzyskane. Pozbawiły podziemie ukraińskie zaplecza i bardzo szybko jego resztki zostały wytropione i rozbite. Do historii działania te weszły pod nazwą Operacji „Wisła”. Autor opisuje szczegółowo jej przebieg na Lubelszczyźnie. OUN-UPA w czasie jej trwania stawiała tutaj szczególnie zażarty opór w walkach, w których zginęło wielu żołnierzy. Jej ostateczne rozgromienie nastąpiło już po formalnym zakończeniu Operacji „Wisła”, jesienią 1947 r. Książka, jak większość prac autora, jest oparta na obficie cytowanych dokumentach, relacjach i wspomnieniach. Nie tylko polskich, ale również ukraińskich, niemieckich, a także na całej dostępnej literaturze.

Od zarania Polski Niemcy żyli i pracowali wśród nas i razem z nami we wspólnym państwie. Rozbiory, nacjonalizm XIX wieku, a głównie II wojny pozostawiły wiele wzajemnych niechęci, wrogości. W dobie tworzącej się wspólnoty interesów z pewnością warto przyjrzeć się bez emocji i uprzedzeń niemieckim kartom w dziejach Polski, aby lepiej układać wzajemne stosunki w przyszłości.

Kolejna książka ze znanej i cenionej serii "Ocalić od zapomnienia" to bogato ilustrowana historia współistnienia mniejszości narodowych i etnicznych w Polsce, między innymi: Białorusinów, Rosjan, Łemków, Litwinów, Karaimów, Romów, Tatarów, Ormian, Żydów, neounitów i ewangelików. W publikacji, której każdy rozdział będzie poświęcony innej mniejszości, została zaprezentowana krótka historia grup etnicznych wraz z wybitnymi przedstawicielami zasłużonymi dla kultury polskiej. Najobszerniejszą część książki stanowi dziedzictwo kulturowe poszczególnych mniejszości, w tym religia, obrzędowość doroczna i rodzinna, sztuka kulinarna, które decydują o ich specyfice i odrębności. Podstawowy tekst książki uzupełniają słownik wyrażeń tematycznych, przysłowia i porzekadła. Atutem publikacji są unikatowe współczesne i archiwalne fotografie oraz rysunki. [empik.com, 2013]

Polski Londyn to nie tylko Polacy, którzy po wojnie zdecydowali się nie wracać do kraju. To także stworzone przez nich instytucje polityczne i kulturalne, czasopisma, ksiązki, teatry, kabarety, sklepy i restauracje, a więc myślenie o polityce i przeszłości, patriotyzm i nostalgia, życie towarzyskie i społeczne. [https://lubimyczytac.pl]

Studiując posłusznie sinologię, jak przystało na Sino-Amerykankę w pierwszym pokoleniu, Pang-Mei natrafiła na imię swojej stryjecznej babki, Chang yu-i, w podręcznikach historii. Ze zdumieniem przeczytała, że jej babka, znana z niezwykle skromnego stylu życia, była żoną słynnego poety chińskiego, prezesem Szanghajskiego Banku Oszczędności dla Kobiet i pierwszą Chinką, która przeżyła szok rozwodu przeprowadzonego na wzór zachodnich. Jej życie zaznaczały kolejne bunty, poczynając od najbardziej brzemiennego w skutkach - odmowy skrępowania stóp. Historia Yu-i pozwala zrozumieć stopień naszej zależności od dziedzictwa kulturowego i wiecznie powracający konflikt: obowiązek wobec rodziny czy realizacja indywidualnych pragnień. Napisana doskonałą prozą, pełna szczegółów książka to opowieść o niezależnych kobietach, poszukujących własnej osobowości i przynależności kulturowej, które - nawet narażone na zesłane im przez los nieszczęścia i pułapki - konsekwentnie i z determinacją walczą o swoje miejsce na ziemi.

Tu nie ma prostych historii i prostych odpowiedzi na trudne pytania. Tu zawsze żyje się niepewnie, coś każe siedzieć na walizkach i spać z otwartymi oczami. To miejsce dobre dla przemytników, uciekinierów i starców. Chociaż tej granicy od dawna już nie ma, życie nadal toczy się przygranicznym rytmem. Granica ciągle tkwi w głowach i we wspomnieniach – zarówno tych, którzy nie dali się wypędzić, jak i tych, których dawno wypędzono.[Wydawnictwo Czarne]