"Bez litości" to znakomicie napisana książka przez Mariam Ali i Jana Wain'a, uzupełnienie "Sprzedanych" Zany Muhsen. Książka, którą czyta się jednym tchem, od której trudno oderwać się, a także uwierzyć, że jest możliwe takie bezprawie w wieku XX. Miriam Ali - matka sprzedanych dziewcząt w swoich wspomnieniach cofa się do lat sześćdziesiątych, by pokazać czytelnikowi powstanie własnej rodziny i wszystko to, co doprowadziło do straty córek, a następnie walki o nie. Miriam narodziła się ze związku Angielki i Pakistańczyka. Jako siedemnastolatka poznała ojca swoich dzieci Muthana Muhsena, nazywanego przez nią Fredem. Po kilku miesiącach znajomości Miriam zamieszkała ze swoją miłością. Po roku urodziła im się córka Laila, następnie syn Ahmed. W lipcu 1964 roku pojawiła się na świecie Zana, a następnie Nadia i trójka kolejnych dzieci. W 1967 roku Fred, mówiąc, że jedzie na wakacje, wywiózł dwójkę najstarszych dzieci do Jemenu i tam je zostawił, twierdząc, iż przywiezie dzieci, gdy dość liczna rodzina stanie na nogach. Czas mijał, a pierworodni nie wracali. Natarczywe pytania Miriam dotyczące dzieci pozostawały bez odpowiedzi. W 1980 roku Zana i Nadia w dwutygodniowych odstępach wyjechały na "wymarzone" wakacje do Jemenu. Tam jednak jazda na wielbłądach, opalanie i odpoczynek zostały zamienione na piekło małżeńskie. O całym zajściu Miriam dowiedziała się przypadkiem pięć tygodni później. Do restauracji wpadła oburzona Mary, koleżanka Zany i wykrzyczała w twarz Miriam dlaczego pozwoliła wyjść za mąż jej przyjaciółce. Ali była wstrząśnięta, nic z tego nie rozumiała. Rozmowa z Fredem nie przyniosła odpowiedzi, mężczyzna zapierał się, nie potwierdzał zdobytej informacji. Dopiero po czterech dniach od niechcenia stwierdził, że dziewczęta zostają w Jemenie na stałe, oczywiście jako mężatki. W tym miejscu rozpoczyna się piekło Miriam. Kobieta przechodzi liczne załamania, bicie, strach o wywiezienie następnych dzieci przez ich ojca, ból po stracie córek wywiezionych. Liczne wysłane listy zostają raczej bez odpowiedzi, a w końcu, gdy odpowiedź dochodzi, kobieta jest przerażona planami samobójstwa Zany. Przełomem w życiu Miriam jest wizyta Mary Burchll'e i ciągła pomoc brata Derka. Pod ich wpływem Ali zaczyna wysyłać tysiące listów do rozmaitych urzędów i organizacji. Po przebytym wypadku otrzymuje odszkodowanie, za które po raz pierwszy po wielu latach odwiedza córki w Jemenie. Jedzie tam z synem Mo. Radości nie ma końca, jednak wszyscy są rozczarowani niemożnością wspólnego powrotu do Anglii. Prawo jemeńskie wyraźnie stwierdzało, że dziewczęta należały do swoich mężów. Matka jednak nie poddaje się. Walczy.

W 1990 roku Victor Ostrovsky, były agent Mossadu, zyskał światowy rozgłos, kiedy to Izrael próbował podważyć informacje zawarte w jego książce "Wyznania szpiega". Niewielu spodziewało się, że można napisać książkę jeszcze bardziej obnażającą metody i cele izraelskiego wywiadu. A jednak można. Dokonał tego ten sam autor, Victor Ostrovsky, który po wystąpieniu z Mossadu, by zapobiec akcjom jego ekstremistów, informował KGB, M15 oraz służby wywiadowcze Francji, Jordanii i Egiptu, w "Drugim obliczu zdrady" odsłania kulisy takich wydarzeń, jak np. przygotowany zamach na Georga Busha czy śmierć potentata prasowego, Roberta Maxwella. [lubimyczytac.pl/]

Kontynuacja tragicznej autobiografii Tylko nie mów mamie, w którym Toni Maguire opisała szokującą historię swojego dzieciństwa i zdrady matki. Matki, która przez osiem lat pozwalała,by ojciec molestował małą Antoinette - aż do chwili, gdy dziewczynka zaszła w ciążę i o mało nie przypłaciła tego śmiercią, a wszyscy ją potępili. Teraz, kiedy ojciec nareszcie zniknął z jej życia, Toni wybacza matce. Wierzy,że mogą znów być razem szczęśliwe. To jej najlepsze chwile, wypełnione spokojem i nadzieją. Bez ojca między nią a matką nawiązuje się serdeczna więź. Toni snuje plany na przyszłość, zyskuje pewność siebie, poczucie własnej wartości. Aż pewnego dnia zastaje ojca w swoim ukochanym fotelu. Tatuś wrócił.

Przez większość czasu sądziłem, że mam najcudowniejszą mamę na świecie. Ale czasami coś się z nią działo i wtedy się zmieniała… Chwytająca za serce opowieść o przemocy, znęcaniu się, zdradzie i przebaczeniu. Autobiograficzna opowieść o traumatycznym dzieciństwie Davida Thomasa – miał wspaniałą kochającą matkę, idealną, gdy była trzeźwa. Gdy się napiła, traciła kontakt z rzeczywistością i katowała swoje dziecko. Stawała się bardzo agresywna. A potem nic nie pamiętała.

Przerażająca historia braci okrutnie maltretowanych i molestowanych w domu dziecka spisana przez autorkę bestsellerowych autobiografii Tylko nie mów mamie i Kiedy tata powraca Zaalarmował ich hałas. Wybiegli z pokoju i zobaczyli tatę. Zwisał na sznurze nad schodami… Robbie ma pięć lat, kiedy jego ojciec po samobójczej próbie trafia do szpitala psychiatrycznego. Matka, już wcześniej zajęta wyłącznie kolejnymi kochankami, teraz znika na dobre. Starszy brat Robbiego zostaje umieszczony w domu dziecka Haut de la Garenne, a Robbie i jego trzyletni braciszek - w Sacre Coeur, sierocińcu prowadzonym przez siostry zakonne. Ogromny, ponury gmach przeraża chłopców od pierwszej chwili. Ale gorsze jest to, co dzieje się za jego murami. Bicie, chłostanie pejczem, ciemny kurnik, w którym za karę zamyka się dzieci jak w karcerze. Okrucieństwo zakonnic jest niewyobrażalne. Uderzony w głowę brat Robbiego doznaje nieodwracalnego urazu mózgu… Kiedy Robbie zostaje przeniesiony do Haut de la Garenne, myśli, że to koniec horroru. Tu są książki, telewizor, ogród… i pokoje kar, gdzie wychowawcy znęcają się nad chłopcami. I jeszcze bardziej koszmarne miejsca... Robbie spędził w sierocińcach dziesięć lat. I przez dziesięć la nikt nie przyszedł bezbronnym dzieciom z pomocą. Prawda o tym, co działo się za murami domów dziecka na wyspie Jersey, wyszła na jaw, dopiero kiedy Robbie był już dorosły. Skandal poruszył opinię publiczną, ale nie zwrócił dzieciństwa tym, którzy stracili je bezpowrotnie. Ludziom takim jak Robbie Garner. Jego wstrząsające wspomnienia spisała Toni Maguire - ofiara molestowania w dzieciństwie i autorka bestsellerowych autobiografii Tylko nie mów mamie i Kiedy tata powraca. Po sukcesie swoich książek dostawała tysiące listów od ludzi krzywdzonych w dzieciństwie. Postanowiła wykorzystać swoje tragiczne doświadczenia i swój wyjątkowy talent literacki, spisując traumatyczne wspomnienia innych w bestsellerowych biografiach.

Wstrząsające wspomnienia dziecka maltretowanego i molestowanego przez swoich najbliższych – bardziej poruszające niż historie opisywane przez Cathy Glass Rozdzierająca serce, przerażająca prawdziwa historia chłopca torturowanego przez matkę, braci i otoczenie. A świat pozostał niemy. To niemożliwe, żeby matka mogła tak znęcać się nad własnym dzieckiem… A jednak to zdarzyło się naprawdę. Kiedy Joe był mały, tata chronił go przed okrucieństwem matki, która biła go, wyzywała, raz przytknęła mu gorące żelazko do ręki, raz chciała wyrzucić go przez okno… Kiedy Joe miał pięć lat, ukochany ojciec zginął w płomieniach na jego oczach. I Joe stracił mowę. Odtąd matka mogła już być bezkarna... Kazała mu spać na podłodze w pokoju sadystycznych braci, jeść pod stołem resztki z podłogi. Niebawem wtrąciła go do ciemnej, zimnej, cuchnącej piwnicy. Głodny, niemyty i codziennie bity przez matkę spędził tam trzy lata… Kiedy miał siedem lat, pojawił się przyjaciel matki. Mężczyzna gwałcił chłopca na oczach matki. Chłopiec krwawił, cierpiał, ale nie mógł nie tylko mówić, ale nawet krzyczeć. Ale najgorsze miało dopiero nastąpić... Ta wstrząsająca historia niesie pomimo wszystko nadzieję: katowany, molestowany chłopiec znalazł siłę, by przezwyciężyć niemożliwą wręcz podłość i obojętność ludzi i odzyskał mowę. Teraz mówi w imieniu dzieci wykorzystywanych seksualnie, prowadząc własną fundację.

Latem 1980 dwie angielskie dziewczynki – prawie szesnastoletnia Zana Muhsen i jej czternastoletnia siostra Nadia – wyruszają w egzotyczną podróż. Mają spędzić wakacje w Jemenie, ponieważ ich ojciec, Jemeńczyk, zażyczył sobie, by zobaczyły kraj jego dzieciństwa, poznały tradycje i obyczaje, spotkały się z rodziną ojca. Jednak to, co czeka je u kresu podróży nie ma nic wspólnego z wakacyjnym wypoczynkiem. Obie zostają wydane za mąż za młodszych chłopców z rodziny ojca. Są źle traktowane. W międzyczasie maja możliwość spotkania się ze swoim starszym bratem i siostrą, którzy wcześniej zostali sprzedani w Jemenie przez ojca. W ostateczności Zanie udaje się opuścić Jemen przy pomocy matki.

Toni ma sześć lat, gdy po raz pierwszy tatuś całuje ją... nie tak jak ojciec całuje córkę. "Tylko nie mów mamie - ostrzega - bo przestanie cię kochać." Jednak Toni mówi mamie. A matka nie chce nawet o tym słyszeć... Od tej chwili Toni ma z tatusiem wspólną "tajemnicę" - przez osiem lat. Molestowanie, gwałty, ciąża, próba samobójcza - to wszystko dzieje się na oczach matki, ślepej i głuchej na krzywdę własnego dziecka. A kiedy wreszcie prawda wychodzi na jaw, Antoinette zostaje osądzona i odrzucona przez otoczenie, wtrącona w otchłań depresji i autodestrukcji, i znów musi polegać tylko na sobie i w sobie znaleźć nadzieję siłę na zbudowanie szczęśliwego życia. "Tylko nie mów mamie", jej prawdziwa historia dzieciństwa, przebaczenia sobie samej i triumfu nad przeszłością, to napisana pięknym językiem, przejmująca i wzruszająca opowieść. Nic więc dziwnego, że została wydana w 12 krajach. W Wielkiej Brytanii zajmowała 1. miejsce na listach bestsellerów i przez wiele tygodni pozostawała w pierwszej dziesiątce. Swoje dalsze losy Toni Maguire opisała w książce "Kiedy tata wraca do domu". Dziś wykorzystuje swoje tragiczne doświadczenia i swój wyjątkowy talent literacki, spisując traumatyczne wspomnienia innych molestowanych przez rodziców i opiekunów, by mogli się z nimi uporać.

Shy Keenan już we wczesnym dzieciństwie poznała, co to piekło na ziemi. Skrzywdzili ją ludzie, którzy powinni kochać swoje dziecko i się o nie troszczyć. Rodzice. Dorośli. Opiekunowie. Doświadczenia Shy są tak straszne, że trudno o nich myśleć bez bólu, a co dopiero z nimi żyć. A jednak ta poniżana, bita, gwałcona i pozostawiona na pewną śmierć dziewczynka nie tylko znalazła w sobie siłę, by przeżyć, ale i by zacząć wszystko od nowa i wymierzyć sprawiedliwość. Udowodniła, że nawet najgorsza trauma może stać się punktem wyjścia do czegoś dobrego. Dziś pomaga innym krzywdzonym dzieciom uporać się z demonami przeszłości

Tony Sloane trafił do Legii Cudzoziemskiej szukając przygód oraz powodowany chęcią ucieczki od domowych problemów po rozwodzie rodziców. W wieku 18 lat zgłosił się i został przyjęty w szeregi Legii. Spędził w najbardziej tajemniczej armii świata pięć lat i jako jeden z niewielu cudzoziemców awansował do stopnia kaprala oraz został instruktorem. Niezwykle szczera opowieść autora przestawia brutalny rygor panujący w Legii. W takich warunkach rodzą się najtrwalsze przyjaźnie, ale również najbardziej zagorzałe nienawiści. Sloane opisuje codzienność żołnierskiego życia, od podstawowego szkolenia, które przeszedł na południu Francji i Korsyce po wojskowe operacje w Afryce, także nudę i podsycane alkoholem spory, czas spędzony w żołnierskim areszcie, a także osadzenie w izolatce i adrenalinę obecną podczas walki. Sloane wyjawia powody, którymi kierują się mężczyźni wstępujący do Legii oraz czynniki, które sprawiają, że niedoświadczeni żołnierze zamieniają się w morderców zabijających z zimną krwią. Legioniści często nie wiedzą, gdzie zostaną wysłani do walki, ani z jakiego powodu. Liczy się tylko prestiż w armii i w swoim oddziale oraz potrzeba przetrwania. To prawdziwa historia opisująca rzeczywiste wydarzenia - czasem chlubne, czasem przerażające. Mamy niepowtarzalną okazję przekonać się jak to jest być jednym z żołnierzy Legii Cudzoziemskiej. [z okładki]