Akcje specjalne są pierwszą książką z cyklu "Tajna historia Polski". Pojawiła sie ona na rynku w lutym 1996 roku i od razu wywołała wściekłe ataki tych, którzy od 50 lat przekazywali nam propagandę i kłamstwa zamiast wiedzy o najnowszej (od 1918 roku) historii Polski. Szczególnie załgana była (i w wykonaniu wielu tzw. historyków, którzy robili kariery naukowe przed 1989 rokiem - nadal jest) historia naszego kraju od 1943 roku. Sądzę jednak, że Polacy mają prawo do swojej historii, że zasługują na to, by wiedzieć jak było naprawdę. Ksiązki z cyklu "Tajna historia Polski" zawierają wiedzę, jakiej nie znajdziecie w telewizji ani w podręcznikach szkolnych. Wprawdzie niektórzy wołają, abyście "wybierali przyszłość" i nie grzebali się w tym, co było, lecz - nie dajcie robić z siebie idiotów, nie wierzcie tym, którzy twierdzą, że o II wojnie światowej czy o Polsce po 1945 roku już wszystko wiemy i wszystko jest jasne. Z książki "Akcje specjalne" dowiecie się wiele o: - walkach wywiadów i werbowaniu agentów przez służby specjalne, - codziennym życiu bezpieki w latach 1944-1956, - sowieckim rodowodzie polskich służb specjalnych, - katach, oprawcach i ich filozofii bicia, - prowokacji stulecia - stworzeniu przez bezpiekę tzw. V Komendy WiN, - najważniejszych funkcjonariuszach i agentach biorących udział w grze z delegaturą WiN za granicą, - tajemnicy śmierci gen. Augusta Emila Fieldorfa ps. "Nil", - grze wywiadów z Ukraińcami w latach 1947-1952, - Żydach, zmianach nazwisk i antysemityzmie w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego (MBP), - roli doradców radzieckich w MBP, - szpiegach, dyplomatach i agentach wywiadów oraz o powiązaniach między nimi, - Josku Mützenmacherze i Władysławie Boczoniu - ludziach o 17 nazwiskach,współpracownikach wielu wywiadów, - swoistej moralności funkcjonariuszy bezpieki i o ich najwybitniejszych agentach, zdradach i zdrajcach. [https://lubimyczytac.pl/]

Wziąłem do ręki tekst Tadeusza. Przeczytałem spis treści, a później kilka rozdziałów. I wróciło. A wydawało się, że upływ czasu liczony na dziesięciolecia oczyścił pamięć. Nieprawda! Ożyły miejsca, osoby, wydarzenia. Wróciły skryte w zakątkach pamięci postacie - różne. Także takie, które powinny zostać w niej na stałe, zawsze. I one wróciły najbardziej wyraziste. Bo były wzorem, pokrzepieniem. I pamięć strażniczki na 10-tce, która dyskretnie podała mi nici i igłę, bo wiedziała, że są potrzebne. To pozwalało przetrwać. I podłość strażnika z "gulą na twarzy" w 2-gim pawilonie wronkowskiego więzienia, który pod pozorem "brudno tu" kazał kalifaktorowi lać wodę na próg mojej pojedynki i wrzucał w nią pościel. A najbardziej wzruszające to wspomnienia rzadkich "widzeń" z Matką. Prawie bez słów. Książa Tadeusza M. Płużańskiego, syna kolegi ze wspólnej celi mokotowskiego więzienia, nie tylko służy wspomnieniom. To jest udziałem już stosunkowo niewielkiego grona osób. Znaczeniem jej jest - jak sądzę - wprowadzenie do pamięci naszej, pamięci historycznej pokoleń, koniecznej prawdy o systemie, który ogromne, nieodwracalne szkody przyniósł naszej Ojczyźnie. O tym należy Pamiętać... Stanisław Oleksiak Prezes Zarządu Głównego Światowego Związku Żołnierzy Armii Krajowej źródło opisu: Wyd. 3S Media, 2011

Płużański tropi fałszerstwa i przekłamania - po raz kolejny obnaża polskożerczą tendencyjność książek Jana Grossa. Polski świat współczesny zwłaszcza, gdy spojrzy się na jego eksponowaną część, zaludniony jest ludźmi znikąd. Takimi, co to zawdzięczają wszystko samym sobie - talentom, pracy, ewentualnie szczęśliwemu przypadkowi. Ale czas komfortu się kończy, m.in. za sprawą Tadeusza Płużańskiego, niestrudzonego tropiciela śladów przeszłości, który nie tai, że jego aktywność wzięła się z tradycji rodzinnej, wierności ojcu, więźniowi politycznemu lat stalinizmu. Jednak "Bestie 2" wykraczają znacznie poza, nazwijmy w uproszczeniu, "rodowody nieprzyjemne", choć znajdziemy tam i wizerunek jednego z większych oprawców - Jerzego Kędziory, który znalazł się wśród niewielu skazanych w wolnej Polsce, i historię sowieckiego szpiega Bolesława Geberta ps. Ataman, działającego aktywnie w Stanach Zjednoczonych, twórcę komunistycznej siatki (w jej skład wchodzili Oskar Lange i Stefan Arski), zdemaskowanego w wyniku operacji "Venona". Jego synem jest znany publicysta Dawid Warszawski, komentator w głośnym ostatnio filmie National Geographic o Smoleńsku. Inny ponury żart historii - autor powieści "Syberiada polska", na podstawie której Janusz Zaorski nakręcił film pod tym samym tytułem, okazał się jednym z najkrwawszych prokuratorów wojskowych, którego podpis figuruje na wielu dokumentach dotyczących egzekucji. [gandalf.com]

„Córki KGB” Douglasa Boyda to książka o tajnych służbach krajów dawnego bloku wschodniego w latach 1945–1989. Każdy kraj omówiony jest oddzielnie, ale szczególnie wiele miejsca autor poświęca NRD, ponieważ pod koniec lat pięćdziesiątych on sam był aresztowany przez wschodnioniemiecką tajną policję i spędził parę tygodni w enerdowskim więzieniu przesłuchiwany przez Stasi. W książce można znaleźć zwięźle napisaną historię każdego z byłych krajów socjalistycznych z okresu 1945–1989 ze szczególnym uwzględnieniem ich aparatu represji. Sporo miejsca jest poświęcone Polsce, o której losach autor pisze z dużą sympatią. Największą chyba atrakcją „Córek KGB” są zawarte w tej książce liczne barwne opisy mniej i bardziej znanych afer szpiegowskich, w które uwikłani byli agenci wywiadów państw dawnego bloku wschodniego. Można tu znaleźć także dramatyczne historie osób represjonowanych z powodów politycznych przez tajne służby krajów wschodnioeuropejskich. Książkę, mimo że traktuje wyłącznie o prawdziwych wydarzeniach, czyta się jak thriller szpiegowski. [Opis wydawcy]

Historie, które trzymają w napięciu niczym najlepszy kryminał. Tyle, że wydarzyły się naprawdę! Wieść o porwaniu dziecka w Warszawie rozeszła się błyskawicznie. W okolicy zdarzenia ktoś widział porywaczki wsiadające do czarnej wołgi. Samochód tej marki widziano za każdym razem, kiedy gdzieś w Polsce ginęły dzieci. Jaka jest prawda o czarnej wołdze? Jakie zbrodnie kryły się w jej cieniu? Porwania dzieci, napady i brutalne zabójstwa, osławieni zbrodniarze i najgłośniejsze procesy sądowe, kradzieże dzieł sztuki i fałszerstwa pieniędzy na niewyobrażalną dziś skalę. Czarna wołga. Kryminalna historia PRL to trzymająca w napięciu opowieść o zbrodniach, które paraliżowały opinię publiczną. A także o tych, o których społeczeństwo miało się nigdy nie dowiedzieć. Przemysław Semczuk dotarł do bohaterów tamtych wydarzeń i unikalnych materiałów zgromadzonych w IPN. Dziennikarz prezentuje metody działania przestępców i odsłania kulisy działań operacyjnych PRL-owskich organów ścigania – raz zaskakująco pomysłowych, innym razem przerażająco nieudolnych. I zabiera czytelnika w pełną emocji podróż do ówczesnego półświatka. [https://lubimyczytac.pl]

Książka, którą bierzecie do ręki jest drugim, uzupełnionym wydaniem poprzedniej edycji "Casu wyklętych". Znalazły się w niej nowe rozdziały, opisane zostały jeszce inne wydarzenia z czasów powojennej tragicznej walki o narodowy byt w nieiepodległej Polsce. Tak jak w poprzednim wydaniu miałem i teraz zamiar przywrócić pamięć o żołnierzach wiernych przysiędze służby dla Ojczyzny. I o czasach walki a także jej meandrów w drodze ku Niepodległej. [Fragment z książki "Od autora" - Dionizy Garbacz, 2017]

Pisząc tę książkę, miałem w zamiarze przywrócić pamięć o tych patriotach z naszej ziemi, którzy ginęli, którzy byli więzieni, bici, mordowani, represjonowani, a którzy po prostu walczyli o wolną i sprawiedliwą Polskę. Mam nadzieję, że karty tej książki pozwolą bliżej poznać czas wyklętych, czas wierności przysiędze i meandrów walki o niepodległą ojczyznę - wyjaśnia na początku swej książki autor. [www.biblioteka.stalowawola.pl, 2015]

Obraz Polski w latach najcięższych i tragicznych , z lat walki o Niepodległą Ojczyznę.

Stefan Michnik, Józef Światło, Julia Brystygierowa, Anatol Fejgin, Jacek Różański, Józef Cyrankiewicz, Adam Humer, Helena Wolińska, Zygmunt Bauman, Mieczysław Moczar, Czesław Kiszczak... i wielu innych. FUNKCJONARIUSZE bezpieki, aparatu sprawiedliwości, wojskowi. Pokolenie, z którego jakże często wywodzą się "resortowe dzieci". Skazywali na śmierć, oskarżali, torturowali, zabijali żołnierzy wyklętych, przeciwników nowego ustroju, niewinnych ludzi. Po swoich ofiarach zacierali wszelkie ślady i pamięć. ŻYLI wygodnie, bez materialnych trosk. Niektórzy wciąż są wśród nas i pobierają wysokie, resortowe emerytury. Ich bliscy kontynuują rodzinne tradycje, opluwając polskich patriotów. 118 historii bezwzględnych oprawców. NIEZWYKLE CIEKAWA, wyczerpująca i bogata w materiał ilustracyjny książka.

Tysiące godzin w archiwach, rozmów ze świadkami historii, czytania akt IPN i sądowych. Tomasz Piątek kontynuuje swoje śledztwo, szuka odpowiedzi na pytanie – jak to się stało? To co odkrywa zaskoczy nawet tych, którzy przeczytali książkę "Macierewicz i jego tajemnice". Powiązania byłego już ministra obrony z Kremlem i komunistami nie powstały ot, tak. Nie są wynikiem jakiegoś przelotnego, półprzypadkowego uwikłania. Nie chodzi tu o doraźny, taktyczny sojusz między wrogami. Znacznie bardziej wygląda to na głęboką zależność, trwającą od niemal pół wieku. I zależność ta jest w dużej mierze – udokumentowana. Nie możemy zrozumieć dzisiejszej działalności Macierewicza, jej istoty i przyczyn, jeśli nie zaczniemy od początku. Żeby pojąć to, co dzieje się dzisiaj, musimy sięgnąć w przeszłość. To zrobił Tomasz Piątek, swoje ustalenia przedstawia w nowej książce "Macierewicz. Jak to się stało". [www.empik.com]

Jest rok 1989. W modzie królują niepodzielnie marmurkowe dżinsy. Na ulicach miast pojawiają się przedsiębiorczy handlarze, którzy wprost z toreb, walizek i składanych stolików sprzedają deficytowe towary przywiezione z Zachodu. W Warszawie trwają obrady Okrągłego Stołu, a ludzie mówią, że już niedługo handel walutami przestanie być w kraju zakazany. Jeszcze nikt o tym nie wie, ale za chwilę PRL rozsypie się jak domek z kart, a rządząca partia, przewodniczka narodu, przestanie istnieć. Tymczasem w Poznaniu dochodzi do tajemniczych morderstw dokonanych na miejscowych handlarzach dewizami. Wszystko wskazuje na to, że ktoś chce przejąć walutowy interes szefa poznańskich cinkciarzy Grubego Rycha. Śledztwo w sprawie zabitych handlarzy walutą przejmuje komenda wojewódzka milicji. Szef zespołu dochodzeniowo- śledczego powierza je kapitanowi Mirkowi Brodziakowi, który prywatnie, jest dobrym znajomym Rycha. Sprawy zaczynają się komplikować, gdy wysłany na miejsce przestępstwa porucznik Teofil Olkiewicz znika bez śladu, a sprawą cinkciarzy zaczyna interesować się poznańska SB. [www.empik.com, 2018]

"Moje Spotkania z Bestiami" to trzecia odsłona reporterskiego śledztwa Tadeusza Płużańskiego nad zbrodniami dokonanymi na Polakach przez komunistycznych oprawców. Autor bestsellerowej książki "Bestie", wyróżnionej w 2012 roku przez kapitułę nagrody literackiej im. Józefa Mackiewicza, tym razem opisuje bezpośrednie "konfrontacje" z tytułowymi "Bestiami". Tadeusz Płużański urósł do miana największego w Polsce tropiciela komunistycznych zbrodniarzy, którzy nigdy nie ponieśli kary za swe haniebne czyny.

"Oprawcy - zbrodnie bez kary" to kontynuacja tematów poruszonych w "Bestiach", a niekiedy rozwinięcie dramatycznych wątków historycznych o czasy współczesne. To kontynuacja historii aparatu represji "bezpieki" wobec polskiego podziemia, żołnierzy AK, NSZ, II Konspiracji. Płużański jako syn żołnierza AK, uczestnika kampanii wrześniowej, bliskiego współpracownika rtm. Pileckiego, więźnia niemieckiego i stalinowskiego, skazany jest niejako na badanie zbrodni z okresu PRL. Opisuje przypadki czerwonych oprawców, losy ich ofiar, mechanizmy represji oraz status nietykalności katów w III RP. Przytaczane relacje, wspomnienia, dokumenty oraz duża ilość fotografii ukazują rozmiar zbrodni, które do dzisiaj nie zostały rozliczone i ukarane. O paradoksie "grubej kreski" względem tytułowych oprawców najlepiej świadczy przytoczony przez Płużańskiego obrazek: "Ostatni krwawi śledczy z Mokotowa zmarli przed momentem - dwa lata temu Marian Krawczyński, a w październiku tego roku Eugeniusz Chimczak. Obaj nieukarani, z wysokimi resortowymi emeryturami. Z ciekawostek ? ppłk Czesław Łapiński, prokurator żądający kary śmierci dla rtm. Pileckiego, nie doczekał wyroku, umierając kilka lat temu w szpitalu przy ulicy imienia... Pileckiego".

Rotmistrz Witold Pilecki był dowódcą mojego ojca Tadeusza Płużańskiego. Razem konspirowali, w tym samym więzieniu znosili tortury komunistycznych oprawców. Ojca wypuszczono po 9 latach (73 dni przesiedział w celi śmierci), do końca swoich dni nazywał dowódcę „świętym polskiego patriotyzmu”. Rotmistrz nigdy się nie poddał, nie dał się złamać w ubeckim śledztwie, pozostał Niezłomny. Książka odpowiada na wiele pytań dotyczących śledztwa i procesu: Kto torturował rotmistrza w mokotowskim więzieniu? Czy w momencie wyprowadzania na egzekucję, 25 maja 1948 r., więzień jeszcze żył, czy kat Piotr Śmietański strzałem w tył głowy uśmiercił trupa? Dlaczego Pilecki podjął grę z szefem wszystkich ubeków Józefem Różańskim? Jakie były dalsze losy brutalnych funkcjonariuszy aparatu przymusu? Jak potoczyły się kariery morderców sądowych? Jak rotmistrz traktował współpracowników? Kiedy po latach upokorzeń dzieci Witolda będą mogły zapalić lampkę na grobie Taty?

Piecuch jest ostrym krytykiem PRL i życzliwym, acz złośliwym obserwatorem Polski współczesnej. Od lat domaga się ujawnienia pełnej prawdy o naszej najnowszej historii. Szczególnie interesują go sprawy utajone, których najwięcej wiąże się z działalnością służb specjalnych. [https://tezeusz.pl]

Sowieci to najbardziej antykomunistyczna książka w Polsce. Druga po bestsellerowych Żydach książka z obrazoburczego cyklu autora Obłędu ’44 i Paktu Ribbentrop-Beck. Stawia on w niej szokującą tezę: bolszewizm był gorszy od nazizmu, a Stalin gorszy od Hitlera. I na potwierdzenie tej tezy ma mocne argumenty. Piotr Zychowicz opisuje zapomniane bestialskie zbrodnie popełnione przez Sowietów oraz wojnę wywiadowczą między II RP a ZSRS. W Sowietach znalazły się też opowieści o wielkich prowokacjach KGB i krwawych wewnętrznych czystkach. O gwałcicielach z Armii Czerwonej i kanibalach z łagrów GUŁagu. Autor rozprawia się również z mitami „wielkiej wojny ojczyźnianej”, które stanowią fundament polityki historycznej współczesnej Rosji.

Oddajemy do rąk czytelników kalendaria stanu wojennego w przekonaniu, że będzie stanowił cenny materiał dla szczegółowych badań nad okresem stanu wojennego. Wprawdzie większość not informacyjnych, z których składają się kalendaria, posiada wyjątkowo lapidarną formę, a często również mocno propagandowy wydźwięk, tym niemniej pozwalają one zorientować się w charakterze opisanych wydarzeń. Na podkreślenie zasługuje też ogólnokrajowy zasięg opracowań, dzięki czemu możliwe jest zapoznanie się z przejawami oporu również w mniejszych ośrodkach, o których historii w okresie trwania stanu wojennego niewiele było dotychczas wiadomo. Przyjęty w dokumentach podział na województwa umożliwia studia porównawcze, dotyczące zasięgu i częstotliwości występowania poszczególnych form oporu w różnych częściach kraju. Dokumenty te wreszcie, w szczególności zaś dwa, w których są opisane akty "terroru politycznego" oraz sabotażu i dywersji, wiele mówią o sposobie myślenia i postrzegania rzeczywistości przez funkcjonariuszy SB, którzy je przygotowali.[http://allegro.pl]

Historia wyłaniającej się z gruzów Polski, wielkich uczuć, troski i zrozumienia, które miały zbudować świat na nowo. Kończy się II Wojna Światowa, a w Polsce zaczyna się czas powojennej odbudowy i podnoszenia kraju z gruzów. Porucznik Szczepan Andryszek, służący podczas wojny w Wojsku Polskim pod rozkazami Sowietów, zostaje funkcjonariuszem podległym Urzędowi Bezpieczeństwa. Przez przełożonych zostaje oddelegowany do niewielkiej Nowej Soli na Ziemiach Odzyskanych. Tymczasem do miasta przybywa jeden z wielu transportów z repatriantami ze Wschodu, a wśród nich z Drohobycza przyjeżdża Lidia Malczewska z ojcem profesorem pianistą, siostrą Zofią i jej rodziną. Lidia zostaje zatrudniona w poniemieckim szpitalu. Tam poznaje Janka Zielińskiego, ciężko rannego partyzanta z Lubelszczyzny, który po śmierci narzeczonej próbuje odnaleźć swoje miejsce. Losy trojga bohaterów splotą się, a przyszłość postawi przed nimi bardzo trudne wybory. Czy mogą uwierzyć, że świat wróci do normalności i znajdzie się w nim miejsce na miłość? "Gdzieś w głębi serca wiedziała, że myślami wciąż będzie wracać do nieukojonej tęsknoty, do straconej szansy na miłość i do tamtego mężczyzny o szarym spojrzeniu. Do tamtej obietnicy, która nigdy się nie spełniła." Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

W nocy z 12 na 13 grudnia 1981 roku polskie władze komunistyczne z generałem Jaruzelskim na czele wprowadzają stan wojenny, który ma za zadanie likwidację „Solidarności” i przywrócenie socjalistycznego porządku w całym kraju. Milkną telefony, a radio i telewizja przestają nadawać. Na ulice polskich miast wyjeżdżają czołgi i transportery opancerzone. W stan gotowości postawiona jest Milicja Obywatelska i Służba Bezpieczeństwa. Tej nocy grupa milicjantów wysłana na jedno z poznańskich osiedli, by aresztować działacza „Solidarności” znajduje w sąsiednim mieszkaniu ciało zastrzelonego mężczyzny. W tym samym czasie, w innej części miasta dochodzi do zaskakująco podobnego morderstwa. Oba mieszkania zostały dokładnie splądrowane a świadkowie w pobliżu obu miejsc zbrodni widzieli milicyjną nysę oraz dwóch ludzi, jednego w mundurze a drugiego w cywilnym ubraniu. Czy to przypadek? Na poszukiwania morderców rusza grupa śledczych kierowana przez porucznika Marcinkowskiego, któremu w tym śledztwie mają pomóc dwaj milicjanci – rozpoczynający pracę w wydziale niedoświadczony absolwent szkoły oficerskiej podporucznik Mirosław Brodziak i oddelegowany z SB stary wyga, chorąży Teofil Olkiewicz. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.