Lane jest ambitnym siedemnastolatkiem, który ma zaplanowaną przyszłość – jest w niej miejsce na prestiżowy uniwersytet, ale nie na chorobę. Mimo zdiagnozowania u niego lekoopornej gruźlicy postanawia żyć, jak gdyby nic się nie zmieniło. Pobyt w ośrodku dla chorych Latham House traktuje jak przymusowe wakacje. Sadie na przekór chorobie beztrosko chwyta każdy dzień. Dla wielu osób ośrodek jest jak więzienie, ona znalazła tutaj swoje miejsce. Tu stała się artystką, która wraz z przyjaciółmi stworzyła małą, bezpieczną przystań. Znajomość z Sadie pomoże Lane’owi odnaleźć się w nowej rzeczywistości, gdzie priorytety są zupełnie inne. Gdy choroba się zaostrza, żadne z nich nie dopuszcza do siebie myśli, że każda chwila może być tą ostatnią.

Najnowsza powieść Olgi Tokarczuk – pierwsza po otrzymaniu Literackiej Nagrody Nobla! Najciekawsze pozostaje zawsze w cieniu, w tym, co niewidoczne. Wrzesień 1913 roku, uzdrowisko Görbersdorf (dzisiejsze Sokołowsko na Dolnym Śląsku). Właśnie tutaj, u podnóża gór, od przeszło pół wieku działa jedno z pierwszych na świecie i słynne w całej Europie specjalistyczne sanatorium leczące choroby „piersiowe i gardlane”. Mieczysław Wojnicz, student ze Lwowa, przyjeżdża do uzdrowiska z nadzieją, że nowatorskie metody i krystalicznie czyste powietrze powstrzymają rozwój jego choroby, a może nawet całkowicie go uleczą. Diagnoza nie pozostawia jednak złudzeń – tuberculosis. Gruźlica. W Pensjonacie dla Panów, gdzie zamieszkuje, poznaje innych kuracjuszy. Chorzy z Wiednia, Królewca, Breslau i Berlina przy nalewce Schwärmerei niestrudzenie omawiają najważniejsze sprawy tego świata. Czy Europie grozi wojna? Monarchia czy demokracja? Czy demony istnieją? Czy oddając się lekturze, da się rozpoznać, czyją ręką tekst został napisany – kobiety czy mężczyzny? Ale nie tylko te pytania zajmują pensjonariuszy. Do Wojnicza docierają też przerażające historie o tragicznych wydarzeniach w górskich okolicach sanatorium. Choć on sam zajęty jest ukrywaniem prawdy o sobie, zagadka budzących grozę wypadków fascynuje go coraz bardziej. Nie wie jednak, że mroczne siły już wzięły go sobie na cel. Olga Tokarczuk w Empuzjonie odsłania przed czytelnikami prawdy o świecie, których albo nie zauważamy, albo za wszelką cenę nie chcemy do siebie dopuścić. [www.wydawnictwoliterackie.pl]

Opowiada historię dramatycznych zmagań głównego bohatera z gruźlicą, która była "pamiątką" po obozie koncentracyjnym. Grzesiuk, mimo trudnego położenia, nie poddaje się, stara się sobie radzić, zachowuje poczucie humoru. To historia opowiedziana w iście Grzesiukowym stylu - prawdziwym, czasem brutalnym, ale lekkim i dość nonszalanckim, jak przystało na wychowanka przedwojennego Czerniakowa. "Wikipedia"

Pierwsze wydanie bez skreśleń i cenzury. Ostatnia część kultowej trylogii Stanisława Grzesiuka. Pisana pod koniec życia autora, świadomego jak niewiele czasu mu zostało. Opowieść, bez której nie sposób zrozumieć barda warszawskiej ulicy. Przewrotny los chciał zepchnąć go na margines życia, ale on do końca pozostał jego królem. Stanisław Grzesiuk, pisząc tę książkę, wiedział, że umiera i nie ma już czasu. Wszystkie fragmenty, które wskazywano mu do poprawy, usuwał. Miał pomysły na nowe książki… miał umówione kolejne spotkania z czytelnikami… Po latach tekst porównano z rękopisem i przywrócono fragmenty usunięte przez autora i wydawcę przy pierwszej publikacji. Dopiero dziś poznajemy najbardziej osobistą książkę Stanisława Grzesiuka. [www.empik.com]

Zamykający autobiograficzną trylogię Stanisława Grzesiuka tom „Na marginesie życia”, kontynuacja znakomicie przyjętych „Boso, ale w ostrogach” oraz „Pięciu lat kacetu”, został wydany już po śmierci autora, który w ostatnim tomie opowiada o zmaganiu z ciężką chorobą – gruźlicą, leczeniu i związanych z tym pobytach w szpitalach i w sanatoriach. Pomimo trudów z tym związanych, kolejnych operacji, kiepskich rokowaniach lekarzy „Na marginesie życia” to tchnąca optymizmem i życiową energią opowieść, pozostająca w duchu wcześniejszych publikacji Grzesiuka. Tu także usłyszymy jego niepowtarzalny język, charakterystyczne dla warszawskiego Czerniakowa konstrukcje wypowiedzi, właściwy autorowi humor i dystans do przeciwności losu. Również ta część cyklu została w wersji audio znakomicie zinterpretowana przez Arkadiusza Bazaka.

Wraz z nietuzinkową siostrą zakonną rozwiąż zagadkę Sanatorium doktora Kramera i odkryj tajemnice jego intrygujących mieszkańców! Pacjenci luksusowego ośrodka leczenia zaburzeń psychicznych skarżą się na przeszkadzające im w nocy hałasy. Są przekonani, że stary gmach, będący obecnie siedzibą kliniki ,,Pod Liliami", nawiedzany jest przez duchy. Domagają się od jej właścicielki sprowadzenia na miejsce osoby zdolnej poradzić sobie z tym problemem. Chcąc zadowolić swych pensjonariuszy, dyrektor Aldona Gwież prosi o pomoc pewien zakon. Nie wie jednak, że przysłana do niej siostra Krescencja to nie tylko znawczyni spraw duchowych? Ta niezwykła zakonnica od razu domyśla się, że w dawnym Sanatorium doktora Kramera dzieją się rzeczy co najmniej zastanawiające. Odkrywa też, że jej misja ma na celu nie tylko rozwikłanie tajemniczej zagadki nocnych hałasów? Katarzyna Targosz w swej kolejnej po bestsellerowym Szlaku Kingi książce zaprasza czytelników w przepiękne okolice Beskidu Małego i Wadowic. Tym razem proponuje nam połączenie trzymającej w napięciu powieści detektywistycznej ze wzruszającą historią grupy poranionych i nieszczęśliwych ludzi, dla których Bóg przygotował zaskakujący scenariusz wydarzeń? [www.czytam.pl]

„Boso, ale w ostrogach” – pierwsza część autobiografii Grzesiuka, której tytuł był jednocześnie mottem życiowym autora. Barwna, pełna humoru opowieść o dorastaniu w przedwojennym Czerniakowie, dzielnicy warszawskiej biedoty. W tle – sugestywnie przedstawiony folklor warszawskiej ulicy lat 30. XX wieku. „Pięć lat kacetu” – druga i przez wielu uznawana za najlepszą cześć autobiografii Grzesiuka, przedstawiająca losy autora podczas pięcioletniego pobytu w obozach koncentracyjnych Mauthausen, Dachau i Gusen. Opowieść o tym jak szkoła życia, cwaniactwo i doświadczenia z warszawskiego Czerniakowa pomogły mu przetrwać krytyczne chwile i przeżyć do wyzwolenia. „Na marginesie życia” – trzecia i ostatnia część autobiografii Stanisława Grzesiuka opowiada o zmaganiu z ciężką chorobą – gruźlicą – leczeniu i związanych z tym pobytach w szpitalach i w sanatoriach. Pomimo kolejnych operacji i kiepskich rokowań lekarzy „Na marginesie życia” tchnie optymizmem i życiową energią. Tu także usłyszymy niepowtarzalny język Grzesiuka, charakterystyczne dla warszawskiego Czerniakowa konstrukcje słowne, właściwy autorowi humor i dystans do przeciwności losu.