"Biżuteria ludowa w Polsce" jest kolejnym tytułem z serii "Ocalić od zapomnienia" i już piątym wybitnej znawczyni polskich strojów ludowych, Elżbiety Piskorz-Branekovej. Stanowi znakomite uzupełnienie wcześniejszych prac tej autorki. Biżuteria ludowa pełniła różnorodne funkcje. Przede wszystkim zdobiła ubiór odświętny, stanowiąc widoczny dowód zamożności i świadcząc o wysokiej pozycji człowieka w lokalnej społeczności. Najwyżej ceniony koral prawdziwy oraz bursztyny były nawet pewnego rodzaju talizmanem. Biżuterię nosiły przede wszyskim kobiety, chociaż w południowej Polsce często także mężczyżni. Kosztowności były ważną pozycją w legatach i zapisach testamentowych. Stanowiły istotny element wiana panny młodej i były dobrem tradycyjnie dziedziczonym po żeńskiej linii. Najpowszechniej noszono naszyjniki z korala prawdziwego (poza północno-wschodnią Polską oraz Śląskiem Cieszyńskim). Królestwem bursztynu było wybrzeże Bałtyku i Kurpie. Natomiast kosztowności metalowe związane były przede wszystkim z południową Polską, a ściślej ze Śląskiem Cieszyńskim i Podhalem. Książka, jak wszystkie tytuły w tej serii, jest bardzo bogato ilustrowana. [http://lubimyczytac.pl/]

Kolejna publikacja z serii "Ocalić od zapomnienia" prezentuje tradycyjne formy budownictwa ludowego. W ciągu ostatnich dziesięcioleci z krajobrazu Polski zaczęły gwałtownie znikać drewniane budynki wiejskie kryte strzechą. Do chwili obecnej budownictwo ludowe przetrwało jedynie w formie szczątkowej, a jego zasoby kurczą się z każdym rokiem. Zniknęły prawie zupełnie wiatraki, młyny, kuźnie i karczmy, które kiedyś stanowiły nieodłączny element zabudowy wiejskiej. Książka ukazuje właśnie te odchodzące z krajobrazu polskiej wsi obiekty architektury ludowej. Zawarty w niej bogaty materiał ilustracyjny prezentuje w większości zasoby budownictwa ludowego, które możemy podziwiać w muzeach etnograficznych na wolnym powietrzu.

Autorka, Teresa Jabłońska przez wiele lat była pracownikiem Muzeum Zamoyskich w Kozłówce , gdzie zajmowała się rzemiosłem artystycznym, a szczególnie ceramiką. Książka jest efektem Jej badań i odkryć w tej dziedzinie sztuki. Autorka w barwny sposób przybliża świat przedmiotów, zarówno tych używanych przy okazji wielkich przyjęć, jak i tych skromniejszych, używanych na co dzień. Gawędę o porcelanie, szkle i wyrobach ze srebra okraszają anegdoty, cytaty oraz liczne kolorowe ilustracje.[www.znak.com.pl]

Przejmujące wspomnienia dwunastu kobiet, które przeżyły piekło niemieckiego nazistowskiego obozu zagłady Auschwitz-Birkenau. Książka jest efektem rozmów autorki z każdą z bohaterek. Leokadia Rowińska do obozu trafiła w trzecim miesiącu ciąży. Wspomina, jak okrutnie traktowane były kobiety oczekujące potomstwa. Ireneusz, bo takie imię nadała swojemu synkowi, stał się najmłodszą ofiarą Marszu Śmierci. Pochowała go w pudełku po makaronie. Zofia Wareluk urodziła się w Auschwitz. Swoją smutną historię opowiada na podstawie wspomnień matki. Poród Zosi odbierała Stanisława Leszczyńska. Urszula Koperska do obozu trafiła jako 8-letnie dziecko. Opowiada o głodzie, tęsknocie i strachu. Jej wspomnienia to historia każdego dziecka w Auschwitz. W baraku, w którym się znajdowała, więzień artysta, rysował dzieciom na ścianie obrazki, które przetrwały do dziś. Wiesława Gołąbek w obozie przebywała prawie trzy lata. W tym samym baraku co ona znalazła się Seweryna Szmaglewska. Pisarka wspomina 16-letnią Wiesię w swojej książce Dymy nad Birkenau. Walentyna Nikodem była w Auschwitz świadkiem wielu bestialskich poczynań esesmanek. To ona pod koniec wojny spotkała jedną z najokrutniejszych morderczyń i doprowadziła do jej egzekucji. To tylko niektóre z historii, ale każda z nich zasługuje na pamięć. Sylwia Winnik z domu Grochala, ukończyła dziennikarstwo we Wrocławiu. Interesuje się historią, szczególnie II wojny światowej. Jest autorką bloga Czas na Książki. W 2015 roku została wybrana przez czytelników magazynu Fanbook Książkowym Blogerem Roku. Jest pomysłodawcą i współorganizatorem Literackiego Festiwalu Czas na Książki. Jej pasją są książki i góry. [ Powyższy opis pochodzi od wydawcy. ]

Przejmujące wspomnienia dwunastu kobiet, które przeżyły piekło niemieckiego nazistowskiego obozu zagłady Auschwitz-Birkenau. Książka jest efektem rozmów autorki z każdą z bohaterek. Leokadia Rowińska do obozu trafiła w trzecim miesiącu ciąży. Wspomina, jak okrutnie traktowane były kobiety oczekujące potomstwa. Ireneusz, bo takie imię nadała swojemu synkowi, stał się najmłodszą ofiarą Marszu Śmierci. Pochowała go w pudełku po makaronie. Zofia Wareluk urodziła się w Auschwitz. Swoją smutną historię opowiada na podstawie wspomnień matki. Poród Zosi odbierała Stanisława Leszczyńska. Urszula Koperska do obozu trafiła jako 8-letnie dziecko. Opowiada o głodzie, tęsknocie i strachu. Jej wspomnienia to historia każdego dziecka w Auschwitz. W baraku, w którym się znajdowała, więzień artysta, rysował dzieciom na ścianie obrazki, które przetrwały do dziś. Wiesława Gołąbek w obozie przebywała prawie trzy lata. W tym samym baraku co ona znalazła się Seweryna Szmaglewska. Pisarka wspomina 16-letnią Wiesię w swojej książce "Dymy nad Birkenau". Walentyna Nikodem była w Auschwitz świadkiem wielu bestialskich poczynań esesmanek. To ona pod koniec wojny spotkała jedną z najokrutniejszych morderczyń i doprowadziła do jej egzekucji. To tylko niektóre z historii, ale każda z nich zasługuje na pamięć.

Kolejna książka z serii "Ocalić od zapomnienia" zapoznaje nas z życiem codziennym wsi, budową domu, funkcjonowaniem gospodarstwa, przygotowaniem pożywienia, odzienia i w końcu pewnym dostatkiem. Aby to życie mogło funkcjonować wykształciło się na wsi określone rzemiosło. Autor, kustosz Muzeum Wsi Radomskiej w Radomiu z ogromnym znawstwem opisuje zapomniane już nieco takie zawody jak: cieśla, dekarz, stolarz, bednarz, kołodziej, garncarz, kowal, rymarz, plecionkarz, sitarz, tkacz oraz krawiec i szewc. Poznajemy podstawowe niegdyś umiejętności jak wyrób naczyń drążonych w drewnie, domowy wypiek chleba, przetwórstwo zboża, czy pszczelarstwo. Książka, jak wszystkie pozostałe publikacje w tej serii jest bardzo bogato ilustrowana. Zawiera 500 barwnych ilustracji oraz rycin i zdjęć archiwalnych z różnych muzeów.[www.znak.com.pl]

Kolejna książka z serii "Ocalić od zapomnienia" podzielona jest na trzy zasadnicze części : krzyże przydrożne, kapliczki, święci polskich kapliczek. Autor, znany etnograf opisuje najciekawsze i najpiękniejsze formy tej przydrożnej architektury w różnych regionach Polski. Nie jest to jednak monografia, celem publikacji jest popularyzacja tych pereł polskiego krajobrazu. Wszak trudno sobie wyobrazić np. Podlasie bez krzyży przydrożnych, czy Warmię bez kapliczek z czerwonej cegły. Kapliczki i krzyże przydrożne są bowiem nierozerwalnie związane z naszą kulturą narodową. Uzupełnieniem zasadniczego tekstu są: słowniczek wyjaśniający profesjonalne pojęcia, wybór przysłów, teksty na niektórych kapliczkach, czy legendy związane z tymi obiektami . Książka, jak wszystkie tytuły z tej serii jest bardzo bogato ilustrowana. [www.empik.com]

Wynalezienie lampy naftowej przez Ignacego Łukasiewicza dało początek nowej epoce w dziejach cywilizacji. Obecnie, pomimo innych źródeł światła, do lamp naftowych mamy ciągle ogromny sentyment. Zasadniczą część książki z serii "Ocalić od zapomnienia" stanowi opis najbardziej charakterystycznych stylów lamp w latach 1860-1920. Rozdział ten Autorka poprzedziła informacjami o najdawniejszych sposobach oświetlenia, różnych rodzajach świeczników i lampach oliwnych. Znalazły się także rozdziały poświęcone twórcy lampy naftowej i jej producentom. Pewnym podsumowaniem jest ostatnia część publikacji - światło w sztuce i literaturze. Książka, jak wszystkie tytuły z tej serii, jest bardzo bogato ilustrowana. Zaprezentowane w niej lampy pochodzą z przebogatych kolekcji prywatnych i muzeów: ukraińskich - we Lwowie, Olesku, Złoczowie, Kołomyi i Borysławiu oraz polskich - w Krośnie, Bóbrce, Krasnymstawie, Kozłówce i Wilanowie. Zasadniczy tekst uzupełniają: słowniczek i przysłowia.

Książka prezentuje sylwetki matek wybitnych Polaków od XVII do XX wieku. Są to: Teofila z Daniłłowiczów Sobieska - matka Jana III Sobieskiego, Tekla z Ratomskich Kościuszkowa - matka Tadeusza Kościuszki, Barbara z Majewskich Mickiewiczowa - matka Adama Mickiewicza, Salomea z Januszewskich Słowacka - matka Juliusza Słowackiego, matka Fryderyka Chopina, Stefania z Cieciszowskich Sienkiewiczowa - matka Henryka Sienkiewicza, Józefa Kasprowiczowa - matka Jana Kasprowicza, Józefa Żeromska - matka Stefana Żeromskiego, Maria Kossakowa - matka Lilki Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, Stefania z Zieleńczyków Baczyńska - matka Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. Portrety bohaterek, Autorka kreśli w oparciu o autentyczne dokumenty, korespondencję, literaturę, wspomnienia, wskazuje rangę dziedzictwa matek w charakterze, psychice czy twórczości genialnych synów. Wizerunek wielu matek ukazany jest właśnie oczyma dzieci. W tle pojawiają się także ojcowie (np. Jakub Sobieski, Euzebiusz Słowacki czy Stanisław Baczyński). [merlin.pl/]

Diagnostyka, zabiegi terapeutyczne, przeciwdziałanie cierpieniu i próby przedłużenia życia są stare jak ludzkość. Można je zaliczyć do najdawniejszych i najbardziej podstawowych dziedzin wiedzy. W kolejnej publikacji z popularnej serii "Ocalić od zapomnienia" Autorka opisuje choroby w wierzeniach i pierwotnej diagnostyce. Następnie przybliża wiedzę o dawnych lekach, lekarzach i cyrulikach oraz terapii (np. puszczaniu krwi, bańkach, pijawkach, kąpielach leczniczych, ziołach). W książce znalazły się obszerne informacje o afrodyzjakach, profilaktyce, położnictwie i higienie. Końcowy rozdział dotyczy pierwszych szkół, uczelni medycznych i starych podręczników. Autorka zadaje pytanie: medycyna tradycyjna to zabobon czy zapomniana bezcenna wiedza wielu pokoleń? Książka jest bogato ilustrowana starymi rycinami i zdjęciami.

Ziarenko pieprzu. Czy coś tak małego i – zdawałoby się – nieistotnego może kryć w sobie fascynującą historię? Anna Janowska przekonuje, że niejedną! Wykorzystując pieprz jako pretekst do podroży, rusza do Omanu, na Zanzibar i do Kerali w Indiach, skąd przyprawa ta pochodzi. Odkrywa przed nami, jak bardzo te odległe miejsca się przenikają i pokazuje, że za pieprzem stoi nie tylko ocean opowieści, ale również... Ocean Indyjski. Jego brzegi dzięki monsunom od zawsze były dużo bliżej siebie, niż mogłoby się wydawać, gdy patrzymy na mapę – to właśnie pieprz i inne drogocenne przyprawy zbliżyły jego przeciwległe krańce. Autorka książki odwiedza plantacje, rozmawia z farmerami i trafia na trop pieprzowego kryzysu. Przedstawia miejsca i spotkanych ludzi tak obrazowo, jakbyśmy sami tam byli. W Kerali wybiera się na plażę, do której po odkryciu drogi morskiej z Europy do Indiidopłynął Vasco da Gama. W Omanie zabiera nas na wybrzeże, skąd pochodzili najlepsi żeglarze i najszybsze łodzie dau o skośnych żaglach. Natrafia na szlak kadzidła – żywicy przez wieki równie pożądanej co pieprz. Monsuny nie pozwalają jej ruszyć przez pustynię i pchają na południe, ku wybrzeżom Afryki, na pachnącą goździkami wyspę Zanzibar... Reporterska ciekawość sprawia nawet, że podróżniczka daje się zamknąć za murami szpitala ajurwedycznego! Jej opowieść toczy się gładko niczym przesypujące się pomiędzy palcami ziarenka pieprzu, roztaczając przed nami kolejne smaki, zapachy i zdziwienia.

Reportaż z ponad półrocznej wyprawy do świata dzisiejszych Majów. Autorka, antropolożka stając się cichym obserwatorem ich codziennego życia, podejmuje próbę poznania i zrozumienia różnić kulturowych oraz odmiennego pojmowania czasu. Książka jest nie tylko relacją z niezwykłej wędrówki przez świat Majów (Mundo Maya), czyli tereny dzisiejszej Gwatemali, Meksyku, Hondurasu, Belize i Salwadoru, lecz przede wszystkim zapisem spotkań z ludźmi i wsłuchiwaniem się w ich historie. Zgłębiając kolejne opowieści, stajemy się świadkami odkrywania prawdy o dzisiejszych Majach i ich życiu, bez ubarwień i bez romantycznego mitu o duchowości i szamanach. Poznajemy Majów uwikłanych w swój kontekst kulturowy i społeczny, zarówno takich, którzy chcą odciąć się od korzeni i zapomnieć o swoich tradycjach, jak i tych, którzy nadal podtrzymują kulturę przodków i odprawiają rytuały związane z kalendarzem duchowym. Wśród wielu niezwykłych historii, tworzących mozaikowy obraz świata Majów, są między innymi i te o majańskich kobietach i ich doświadczeniu wojny domowej. Autorka poznaje ich strach i chęć odcięcia się od korzeni, które skazały ich mężów na śmierć. Inna opowieść dotyczy Santiago, który ryzykując wszystko, wysyła swojego syna do USA i chciałby zapomnieć o swoich tradycjach. W Hondurasie antropolożka pokazuje oblicze trzymiesięcznego głodu, który przychodzi do nich co roku. W Gwatemali zostaje wolontariuszką w więzieniu, co pozwala jej zaprzyjaźnić się z dziewczyną z gangu i tym samym poznać zasady jego działania. Ostatni „etap” podróży prowadzi do ukrytych i odciętych od cywilizacji wiosek, gdzie autorka wnika w świat majańskiej duchowości. Pozwala jej to na nowo zrozumieć otaczający ją świat. Obserwuje między innymi ceremonie Nowego Roku Majów i rytuały „pięciu dni nieszczęśliwych” agrarnego kalendarza Majów. Dzięki cierpliwemu zagłębieniu się w kulturę Majów oraz ich problemy autorka poznaje wymiary duchowości ukryte poza europejskimi sposobami rozumienia ich, co zmienia ją i jej pojmowanie świata. Książka Weroniki Mliczewskiej to przede wszystkim piękna historia o cierpliwości, pokorze oraz szacunku do drugiego człowieka, do jego odmienności i tradycji. To książka o sile ciszy i milczenia.

Książka przybliża materialną kulturę ludową i dworską naszego kraju. Publikacja podzielona jest na 12 rozdziałów. Każdy z nich to odrębny region, jego historia, kształtowanie się zwyczajów, kultura życia codziennego, budownictwo, rzemiosło i uprawa ziemi. Część z tego, co przeminęło, znajduje się w skansenach. Dlatego w każdym rozdziale autor prezentuje kilka (2-6) najważniejszych skansenów reprezentatywnych dla kultury ludowej danego regionu. Obecnie muzea na wolnym powietrzu prowadzą szeroką działalność naukowo - badawczą oraz edukacyjną. Autor podaje bogaty program imprez, które odbywają się w skansenach.

Nie jest to kolejna książka podejmująca temat narkotyków, chociaż temat ten nie jest pominięty. Meksyk ma przecież znacznie więcej nam do zaoferowania. Majowie uważają, że poza wzrokiem, słuchem, węchem, dotykiem i smakiem naszym szóstym zmysłem jest serce, uczucia, intuicja. Dlatego warto się w Meksyku zgubić, iść na spacer bez wyraźnego celu, pobyć na targu, porozmawiać z ludźmi, pozwolić chwili trwać i cieszyć się nią. Dokładnie tak, jak robią to Meksykanie. Autorka zakochana w Meksyku, mieszkająca w tym kraju od kilku lat, przybliża nam jego kulturę oraz mieszkańców. A jednym z najbardziej rozpoznawalnych elementów tradycji tego kraju jest kuchnia. Poznając niektóre potrawy, czujemy zapach wonnych przypraw, papryki czy limonki. Drugie imię Meksyku to religia i święta. Można odnieść wrażenie, że tu fiesta nigdy się nie kończy. Autorkę fascynuje też sztuka ludowa kraju, która jest jednym z jego bogactw. W Meksyku mieszka około 60 grup etnicznych i każda z nich specjalizuje się w innym typie wyrobów. Poznajemy więc sztukę żywiołową i pełną kolorów oraz najbardziej znanych artystów meksykańskich. O wyjątkowości tego kraju stanowią na pewno zjawiska, na które się natkniemy, m.in. : lucha libre (meksykańska wersja wrestlingu), charreria (styl jazdy konnej), mariachis (elegancki pan z gitarą), danzon (taniec), temazcal (zagłębiona w ziemi łaźnia parowa) czy rotulos (malowane reklamy). Jest też opis meksykańskiej stolicy, jej atrakcji, transportu i tempa życia. Nie zabrakło też wątku polskiego, o współczesnej Polonii meksykańskiej. Książka jest radosnym portretem królestwa słońca. [www.empik.com]

Książka prezentuje twórczość artystyczną wsi i stanowi pewne uzupełnienie zagadnień omówionych w innych publikacjach z serii "Ocalić od zapomnienia". Przedmiotem zainteresowania autorki jest sztuka przedstawiająca, pełniąca funkcję kultową, oraz sztuka zdobnicza. Sztuka przedstawiająca (rzeźba, malarstwo i grafika) została omówiona na przykładzie oryginalnych dzieł, głównie XIX-wiecznych. Sztuka zdobnicza to przede wszystkim przedmioty wykonane do dekoracji wnętrz oraz sprzęty o funkcji użytkowej, których zdobienie było świadectwem upodobań estetycznych mieszkańców wsi. W tej części książki autorka opisała m.in. wycinankę, tkaninę, ceramikę, wyroby kowalstwa. Autorka prezentuje wizerunki najpopularniejszych świętych patronów z opisem ich atrybutów. Omawia też najbardziej znane przedstawienia Matki Boskiej (m.in. MB Częstochowska, MB Kodeńska, MB Gromniczna, MB Skępska). W tej publikacji przy omawianiu zabytków punktem odniesienia jest ich ocena estetyczna. Uzupełnienie stanowią notki o twórcach ludowych oraz słowniczek terminów plastycznych. Tekst jest bogato ilustrowany, głównie zabytkowymi eksponatami muzealnymi . [http://lubimyczytac.pl]

Kolejna książka ze znanej i cenionej serii "Ocalić od zapomnienia" to bogato ilustrowana historia współistnienia mniejszości narodowych i etnicznych w Polsce, między innymi: Białorusinów, Rosjan, Łemków, Litwinów, Karaimów, Romów, Tatarów, Ormian, Żydów, neounitów i ewangelików. W publikacji, której każdy rozdział będzie poświęcony innej mniejszości, została zaprezentowana krótka historia grup etnicznych wraz z wybitnymi przedstawicielami zasłużonymi dla kultury polskiej. Najobszerniejszą część książki stanowi dziedzictwo kulturowe poszczególnych mniejszości, w tym religia, obrzędowość doroczna i rodzinna, sztuka kulinarna, które decydują o ich specyfice i odrębności. Podstawowy tekst książki uzupełniają słownik wyrażeń tematycznych, przysłowia i porzekadła. Atutem publikacji są unikatowe współczesne i archiwalne fotografie oraz rysunki. [empik.com, 2013]

Proponowana publikacja jest zbiorem 28 opowieści o twórcach literatury i ich siedzibach-pracowniach, w których powstawały ich najwybitniejsze dzieła. Autor przedstawia niezwykłych ludzi i niezwykłe miejsca, które nazwał gniazdami literackimi. W tych miejscach narodziło się wiele utworów na stałe wpisanych do historii literatury polskiej. Obecnie znajdują się tu muzea z pamiątkami po pisarzach. Na kartach książki spotykamy m.in.: Marię Dąbrowską, Jarosława Iwaszkiewicza, Marię Kuncewiczową, Zofię Nałkowską, Henryka Sienkiewicza, Władysława Reymonta i ich ukochane siedliska. Każdy szkic jest bogato ilustrowany fotografiami współczesnymi i archiwalnymi. Interesującym uzupełnieniem jest kalendarium twórczości pisarzy oraz adresy muzeów. [https://lubimyczytac.pl]

Jest to kolejna publikacja z serii Ocalić od zapomnienia. Książka prezentuje hafty i koronki stanowiące element zdobniczy polskich strojów ludowych. Omówione one zostały w układzie regionalnym, w 25 dzielnicach historycznych naszego kraju. Autorka, kustosz Muzeum Etnograficznego w Warszawie, opisuje tradycyjną kolorystykę, rodzaj używanych nici oraz surowiec, na którym haft wykonano. Znajdują się tu także informacje o stosowanych ściegach i profesjonalne rady dotyczące kompozycji haftów. Książka zawiera dwa słowniczki wyjaśniające pojęcia profesjonalne i określenia ludowe. Publikacja jest bogato ilustrowana, Czytelnik znajdzie tu zarówno całe kompozycje jak i wybrane motywy czy też elementy większej całości. Staranna szata graficzna książki sprawia, że jest ona wprost bajecznie kolorowa, uświadamia nam niezwykłe bogactwo polskich zdobień. Cennym uzupełnieniem jest płyta CD z rozrysami części haftów. [www.gandalf.com.pl/]

ak pisze w recenzji prof. Zbigniew Przerembski „ Znaczenie ludowych instrumentów muzycznych dla tradycji kulturowej naszego kraju trudno przecenić”. Praca jest tym cenniejsza, że stanowi kompendium wiedzy na ten temat , zebranej przez znakomitego fachowca tematu. Jest to poza tym pierwsza na polskim rynku tego typu praca, do tej pory ukazywały się tylko wyrywkowe opracowania konkretnych instrumentów. Poza ogólną historią instrumentów ludowych autorka prezentuje grupy idiofonów, membranofonów, chordofonów i aerofonów. Dla przeciętnego czytelnika podział ten wynikający ze sposobu pobudzania i konstrukcji instrumentu brzmi dość tajemniczo, ale znajdziemy tu opisy i zdjęcia m.in. kołatek, drumli, harmonii ( to idiofony), bębnów (membranofony), skrzypiec diabelskich, cymbałów (to chordofony), oraz piszczałek, dud wielkopolskich, kozłów weselnych, klarnetów, kornetów, puzonów i waltorni (to aerofony). Niektóre z tych instrumentów obecnie są wykorzystywane w muzyce klasycznej czy jazzowej. Ważnym i ciekawym zjawiskiem polskiego folkloru są kapele ludowe, których składy różnią się znacznie i związane są z regionami etnograficznym Polski. Temu tematowi poświęcony jest odrębny rozdział książki . Publikacja jest bogato ilustrowana , w zdecydowanej większości ikonografia pochodzi ze zbiorów Muzeum Ludowych Instrumentów Muzycznych w Szydłowcu.