Drzewo, w którym mieszkają Edzio, puchacz Jerzy i miś Antoni zostaje zniszczone przez deszcz i wiatr. Mieszkańcy kasztana mają dość napraw i sprzątania połamanych gałęzi. W pewien zimowy wieczór wyruszają na poszukiwanie nowego domu. Docierają na nieznaną im wcześniej polanę, spotykają tam Pana Kota i pierwszy raz w życiu… ludzi. Ludzie? To oni naprawdę istnieją? Wiewiórek, miś i puchacz spędzają niezapomniany, świąteczny wieczór u Państwa Dąbrowskich. Powyższy opis pochodzi od wydawcy.

O patriotyzmie inaczej. Lekko, nowatorsko. Jeśli patriotyzm ma stać się wewnętrznym imperatywem, a nie tylko ozdobnym kotylionem rocznicowym, to poprzez małe odruchy społecznej solidarności, na dziecięcą miarę. Tekst Joanny Olech odwołuje się do idei społeczeństwa obywatelskiego, wzajemnego zaufania, szacunku, ekologii, tolerancji, wolontariatu i zaangażowania na rzecz kraju. Ilustracje Edgara Bąka prowokują do dyskusji dziecka z dorosłym nie tylko o patriotyzmie. Autorka o książce: Jak objaśnić dziecku znaczenie abstrakcyjnych terminów? Takich jak na przykład: wierność... respekt... wrażliwość...? Nie ważą i nie pachną, nie mają koloru ani faktury. Możemy je opisać jedynie poprzez przejawy. Przez sposób, w jaki się manifestują. Weźmy patriotyzm. Pojawia się w polu widzenia dziecka w kontekście, który je przerasta, bywa mylący albo wręcz bałamutny. Stereotyp usłużnie podsuwa cierpiętniczo-martyrologiczną interpretację tego słowa. A jako że dzieciaki - z oczywistych względów - nie dokonują czynów bohaterskich, nie składają ofiary z życia - słowo to staje się abstraktem, sprawą „nie dla dzieci”. Salwy honorowe, kadzidła i wieńce, jakie towarzyszą celebracji patriotyzmu, przykrywają jego inny, codzienny sens, a mianowicie - współuczestniczenie, współtroskę, współdziałanie na rzecz współdobra. Są to drobne, codzienne akty współodpowiedzialności za kraj. W tak rozumianym patriotyzmie dziecko ma szansę wypełnić cząstkę obywatelskiej misji - ma swój „zagonek” do uprawy, swoją pulę chwalebnych uczynków i dobrych nawyków, które składają się na dobrostan kraju. Joanna Olech źródło opisu: Wydawnictwo Wytwórnia, 2013

Dziewięć frapujących historii, cała paleta bajkowych celebrytów i Czerwony Kapturek w swej życiowej roli supermenki w pełnej akcji książce o prawach dziecka. Nie znajdziesz w niej infantylnych tekstów dla maluchów lub przemądrzałych paragrafów. Czerwony Kapturek to ukryta w małym ciele superbohaterka, która niczym dobry glina, jasno objaśnia do czego ma prawo każde dziecko. A wspiera ją w tym szkolno-podwórkowa grupa przyjaciół znanych z wielu bajek oraz dobry duch Rzecznik.

Babcia i dziadek to ważne postaci w życiu dziecka. Zdarza się, że mają więcej czasu, uważności i czułości niż rodzice. Bywa też tak, że są zabiegani, uwikłani w choroby, czują niemoc i bezradność. Z jednej strony to dziadkowie dają dziecku siebie, ale i dziecko może być dla swoich dziadków niezwykłym "lekarstwem" i mocą napędową do życia. W książce ilustracje dopełniają tekst i zapraszają do snucia opowieści, do refleksji nad swoją relacją do dziadków. Dziecko poczyni ją w warstwie obrazowej, a dorosły znajdzie między wierszami, w metaforach i wieloznacznościach. Pokazujemy w książce nie tylko radosnych, gotowych na każde poświęcenie i wyzwanie dziadków, ale też ich zmagania ze starością i upływem czasu. [Wytwórnia, 2020]

Mama goni, rozśmiesza, staje na rzęsach... Tata lata, pociesza, przenosi góry... Tak widzą nas, rodziców, dzieci: potrafimy zrobić niemal wszystko i niezależnie od tego, czy robimy coś lepiej, czy gorzej, to w oczach dziecka jesteśmy zawsze ważni, zawsze potrzebni. Jesteśmy ich całym światem.Książka Moja mama, mój tata ma dwie perspektywy. Pierwsza to punkt widzenia dziecka. Czytamy proste zdania, interpretujemy ilustracje i szukamy w nich szczegółów własnych doświadczeń. Druga perspektywa przeznaczona jest dla rodzica, który definiuje swoje rodzicielstwo we wszystkich odcieniach emocji. Podważa swoje kompetencje, cieszy się z sukcesów, dąży do doskonałości. Ta książka ma przynieść nam odpowiedź: tak, jesteś wystarczająco dobrą mamą! Tak, jesteś wystarczająco dobrym tatą! Zmieniaj, co można zmienić. Umacniaj, co można wzmocnić. Bądź dumna, dumny z siebie i rób wszystko, by być dla dziecka światem – złożoności, wieloznaczności, przeciwieństw, skrajności, dobra i prawdy. [Wytwórnia, 2018].

Relacja rodzeństwa to prawdziwa huśtawka i mieszanka uczuć. Jest w niej miejsce na rywalizację, zazdrość i gniew, ale też podziw, troskę i miłość. Autorki tej książki z wielką czułością i wnikliwością kreślą sytuacje, z których składa się rodzinne, codzienne życie siostrzano-braterskie. Wielkim atutem książki są ilustracje, dopełniające tekst i inspirujące do snucia własnych opowieści, do refleksji odnajdywanej w wieloznacznościach. [www.panibajka.pl]

Ogród przyjazny dla natury to przestrzeń tętniąca życiem. To miejsce, gdzie każda pora roku – a nawet każdy miesiąc, tydzień czy dzień są inne, niepowtarzalne. W ogrodzie naturalnym nasza kontrola sprowadza się do minimum – kosimy trawiaste ścieżki oraz krawędzie i sadzimy wybrane przez siebie gatunki roślin, ale pozwalamy, aby rośliny same rosły i nic nie zakłócało im kontaktów z pszczołami, motylami, ptakami, małymi zwierzętami, a wiatr , słońce i powietrze miały do nich nieograniczony dostęp. Pozwalamy, aby ogród żył swoim rytmem. Możemy ewentualnie mądrze pomóc mu w utrzymaniu jego świetności poprzez dokarmianie gleby materią organiczną, przycinanie martwych części roślin na wiosnę czy zapewnianie wody podczas okresów suszy. Ale nie uważamy się za szefa swojego ogrodu i wszystkiego co w nim żyje, a raczej jesteśmy jego wspólnikiem [Opis z okładki]