Do niezwykłej szkoły - Akademii pana Kleksa - mieszczącej się przy ulicy Czekoladowej, trafia Adaś Niezgódka, chłopiec którego prześladuje pech. W szkole jednak okazuje się niezwykle zdolny i w krótkim czasie zostaje ulubieńcem profesora - uczestniczy w przygotowaniu potraw z kolorowych szkiełek, przygląda się leczeniu chorych sprzętów, udaje mu się nawet, wzorem pana Kleksa, unieść się w powietrze i dolecieć do psiego raju. Adaś jest także powiernikiem szpaka Mateusza, który jest wielkim przyjacielem profesora. Mateusz opowiada chłopcu o swojej przeszłości - był księciem, ale zabił króla wilków i za karę wilki spustoszyły jego kraj, a on sam zamienił się w ptaka dzięki cudownej czapce bogdychanów, podarowanej mu przez doktora Paj-Chi-Wo. Tematem powieści są przygody chłopców, których wychowuje i uczy pan Kleks. Nauka w Akademii pobudza wyobraźnią, jest zabawą, w trakcie której chłopcy bez wysiłku mogą przyswoić sobie wiedzę. Profesor dba, by jego wychowankowie uczyli się także obowiązkowości, odpowiedzialności.

To nie jest zwykła książka! To klucz, który otworzy przed młodym czytelnikiem furtkę do zaczarowanej krainy baśni i przygód. Razem z uczniami pana Kleksa, odwiedzi on niesamowite miejsca i pozna niezwykłe postacie: bohaterów bajek, szalonych wynalazców i tajemniczych uczonych...

Znana bajka o rybaku , złotej rybce i chciwej żonie rybaka.

Jest koniec XIX wieku, na północy Stanów Zjednoczonych trwa gorączka złota. Do Klondike przybywają setki traperów marzących o szybkim wzbogaceniu się. Towarzyszą im psy, które dzielnie pomagają ludziom. Biały Kieł, udomowiony wilk, początkowo jest psem pościgowym, przewodnikiem zaprzęgu, później jego życie całkowicie się zmienia.

Brzechwa dzieciom to przepięknie wydany zbiór najpiękniejszych wierszy Jana Brzechwy dla dzieci.

Baśń opowiada o maleńkiej (nie większej od ludzkiego kciuka) dziewczynce, narodzonej z ziarna zasianego przez bezdzietną kobietę. Uroda Calineczki spowodowała, że ropucha porwała ją na żonę dla swego syna – udało jej się uciec z pomocą motyla i dwóch rybek. Nie dane było jej jednak długo cieszyć się wolnością, gdyż porwał ją chrabąszcz. Ten zabrał dziewczynkę do siebie, lecz porzucił ją pod wpływem rodziny, która uznała dziewczynkę za brzydką. Tułająca się zimą po świecie Calineczka znalazła schronienie u polnej myszy, która z kolei wyswatała ją kretowi. Załamana, że będzie musiała spędzić resztę życia pod ziemią, Calineczka została uratowana przez ocaloną niegdyś przez siebie jaskółkę, która zaniosła ją na pole kwiatów. Tam dziewczynka spotkała króla elfów, którego pokochała i poślubiła. Podarował jej nowe imię oraz parę skrzydełek.

Wierszowana opowiastka dla najmłodszych. Urokliwe rysunki.

„Czarnoksiężnik z krainy Oz” to niezapomniana przygoda dwunastoletniej Dorotki, która za sprawą potężnego tornada trafia do magicznej krainy Oz. Dziewczynka spotyka tam przyjaciół: Stracha na wróble, tchórzliwego Lwa oraz blaszanego Drwala, którzy pomagają jej dotrzeć do władcy tego świata. Dorotka wierzy że tylko z jego pomocą będzie mogła wrócić do domu. źródło opisu: http://www.buchmann.com.pl/go/_info/?user_id=433&lang=pl

Czerwony Kapturek - baśniowa postać, mała dziewczynka nosząca czerwone nakrycie głowy, wywodząca się z baśni ludowych, a opisana po raz pierwszy przez Charles'a Perraulta w 1697 roku w książce Bajki Babci Gąski. Postać Czerwonego Kapturka pojawiła się w niezliczonej ilości powieści, filmów, opowiadań dla dzieci czy skeczy i jest powszechnie znana w Europie. [lubimyczytac.pl]

Utwór jest oparty na prawdziwych wydarzeniach z 1348 roku kiedy to Włochy nawiedziła potężna zaraza zbliżona do choroby zwanej dżumą. Z ogromnym realizmem autor w Prologu opisuje skutki choroby która w zawrotnym tempie dziesiątkowała ludność . Widzimy zatem obraz rozpadającej się ogromnej społeczności, która wyniszczona cierpieniem fizycznym upada także moralnie. Opis ten można przyrównać do studium rodzenia się najgorszych instynktów ludzkich. Cóż widzi czytelnik ? Obraz ludzi pozamykanych w swoich domach w obawie przed zarażeniem. Inni obywatele uciekali w nieświadomość tego co się dzieje twierdzili oni iż „najlepszym lekarstwem na zarazę jest nie myśleć o niej, pić tęgo i żyć wesoło, śpiewać i żartować, wszystkie swoje pragnienia zaspokajać i śmiać się z tego, co wokół się dzieje”. Wśród zarażonej społeczności znajdują się i tacy którzy pozostawiają wszystko – rodziny, dobytek, pracę i uciekają jak najdalej od zarażonego miasta. Wreszcie czytelnik poznaje główne narratorki – siedem młodych dziewcząt, które uciekają z miasta. Są one samotne, nie mają rodziny, bliskich, krewnych. Uciekają gdyż mają dosyć widoku śmierci oraz szerzącego się upadku moralnego. Kobiety spotykają trzech mężczyzn i proszą by ci towarzyszyli im w ich ucieczce. Wówczas klimat utworu zmienia się diametralnie. Nie ma już tutaj przytłaczających pesymizmem opowieści lecz zarysowuje się wizja sielskiego życia na wsi pełnego niekończących się uciech i zabawy. W od tego momentu czytelnik obserwuje już tylko same radosne opowieści, w których przewija się kordon barwnego życia XIV-wiecznego. Boccaccio opisuje tutaj także jedno z najbardziej uniwersalnych uczuć jakim jest miłość zarówno ta rozumiana jako uczucie oraz ta fizyczna, zmysłowa, pełna uniesień i prawdziwości. Miłość urasta tutaj do rangi najważniejszej wartości.

"Dekameron" (z greckiego: dziesięć dni) – cykl stu słynnych nowel Giovanniego Boccaccia. Powstały w połowie XIV wieku, długo krążył w licznych rękopiśmiennych odpisach, by po z górą stu latach doczekać się oficjalnego wydania. Czytelnicy nie cieszyli się nim jednak zbyt długo – w połowie XVI wieku książka trafiła do kościelnego indeksu ksiąg zakazanych. I chyba tkwi w nim do dziś…